پرانتز

هیچ‌وقت در تهران بوده‌ای، شب‌ها، روزها؟ هیچ‌وقت در رستوران برج تاج بوده‌ای؟ می‌دانی آنجا چه خوراکی‌هایی می‌پزند و چطور می‌فروشند؟ در اطراف ورامین بوده‌ای، در دشت‌های فراموش‌شده‌اش؟ خبر داری در عمق تاریک و تنهای آن بیابان‌های دورافتاده چه مراسمی در حال اجراست؟ مرده‌ها را کجا دفن می‌کنند؟ هیچ‌وقت بر سر کوچۀ بی‌نام ایستاده‌ای؟ هیچ‌وقت جرئت کرده‌ای قدم در آن دالان تاریک وسوسه‌انگیزش بگذاری؟ تهران همیشه تار است؛ چه شب چه روز، تار است. تاریک نیست، تارین است. تهرانی که در آن زندگی کرده‌ای را می‌شناسی؟ تهرانی که ندیده‌ای را زندگی کرده‌ای؟ هیچ‌وقت تهران تارین را دیده‌ای؟ افسانه‌های تهران تارین را خوانده‌ای؟