پرانتز

روال این است که در میان پرانتز حرف‌هایی گفته شوند که فراتر از متن اصلی‌اند. ما علاقه‌مندیم، و همین علاقه به هنر و ادبیات و یا طرفداری و هر اسم دیگری که می‌شود گذاشت، ما را توی پرانتز جمع کرده. شاید با کیلومترها فاصله‌ی فیزیکی از هم، و با تجربه‌های شخصی ریز و درشتی که در نگاه اول ربطی به‌ هم ندارند. از سوی دیگر، این تجربیاتی که در مسیر عشق به ادبیات به دست آورده‌ایم، گاهاً موجب احساس در حاشیه بودن ما شده و به همین خاطر، علاقه، حرف و صدای شخصی‌مان را در پرانتزهای کوچک و دور از دسترس نگهداشته‌ایم. حرف‌هایی که نوشته می‌شوند اما خوانده نمی‌شوند، یا بیان می‌شوند و در میان هیاهوها گم می‌شوند. اما الان دیگر می‌دانیم که جای باز کردن پرانتزهای کوچک در گوشه و کنار، می‌توانیم پرانتزی بزرگ‌تر و با معنایی گسترده‌تر باز کنیم. ما که مدت‌ها به این نوشته‌ها و ناشنیده‌ها فکر کرده‌ایم، می‌خواهیم صدای این کلمات و نماینده این آثار باشیم. تنوع در سلیقه‌ها و وجود زاویه‌های دید مختلف، این امکان را به ما می‌دهد که به دنیای هنر و ادبیات با ذهنی تازه‌تر و بزرگ‌تر نگاه کنیم. ما این تفاوت‌ها را به‌عنوان یک فرصت می‌بینیم. چیزی که می‌تواند طیف غنی‌تری از ادبیات را بسازد. اینجا نه تنها یک گروه علاقه‌مند به کتاب‌ها هستیم، بلکه اجتماعی متنوع از ذهن‌ها و نگاه‌های مختلفیم.